Fotografie is een voortdurend gevecht tussen abstractie en concretisering. Context weglaten en vormen uitpuren ten behoeve van louter esthetisch genot; maar dan weer gaan voor een verhaal uit de echte wereld, mijn wereld waarmee ik in discussie ga. Commentaar geven, bevragen. Dit leidt tot de weigering me op te sluiten in het keurslijf van een “eigen stijl”. Toch zijn er constantes: verwondering en nieuwsgierigheid. De rest is aan de toeschouwer om in te vullen. Hoewel ik het soms niet kan laten om de impressie van de kijker te torpederen met mijn eigen verhaal.